Michal Popiel "A dissertation on changes on the globe". 1829/1830
Michal Popiel "Rozprawa o zmianach na kuli ziemskiej". 1829/1830
Autor pisze o tym, że oś ziemska przesunęła się o 2000 mil.
Cytaty:
„... i u nas w Polsce Kości Mamuta i inne koście olbrzymiego rodzaju, lub w Syberyi słoniowe, które są śladem istotnym, że oś ziemska /się/ zmieniła, jak już
powiedzieliśmy, pochylenie swoje, i że kraje północne, sama nawet Syberya, znaydowały się niegdyś pod strefą gorącą”
Całej Europie jest wiadomo, że półowę Fryzji pochłonęło morze”.
„...utworzyło się niedawnymi czasy morze Harlem w Hollandyi”...
"Stawern (miasto Fryzji), niegdyś wielkie - ocenaem zostało zatopione. Wyspy Borkum, Just, Boese, Norder, Nye, Batterige, Langer Oge, Spikeroge, Wanger, Segellinek, Amelandt, Rottougi - i wiele innych - bez wątpienia były lądem stałym. Jeszcze w XVI wieku widziano dzwonnice 18 wsi niedaleko Mordik, które wystawały ponad wszystkie powodzie i wytrzymujące długo wszystkie burze, jednak w końcu uległy przemocy fal.
Miasta Freius, Aigues Mortes, Ravene bywały portami i kilka razy przestawały nimi być. To samo działo się z miastem Damietta, zaś Rosetta nagle oddaliła się od morza. Miasta Alekxandrya i Arles - niegdys porty, są teraz odległe od morza.
Autor opisuje (nagłe) zalanie wybrzeży i stopniowe opadanie wód morskich (lub podnoszenie się lądów i dna morskiego). Uczeni wiedli spory czy Skandynawia była wyspą, sądzono, że Morze Bałtyckie było połączone z Morzem Białym. Morze Śródziemne się podniosło i zatopiło Kartaginę a Morze Kaspijskie pełne jest namułów naniesionych przez wielkie rzeki...
Dalej:
„Widziano w Ameryce trzęsienie ziemi trwające przeszło rok cały i dające się czuć co dzień kilka razy. Jego skutki wypychają czasem bałwany morskie na kilka mil
w lad stały, zostawiając suche dno morza” Takie zdarzenia pozalewały zapewne płaszczyzny wodami, które się więcej cofnąć nie mogły do swego łożyska i ileż
prowincyi w tych przypadkach zaginąć musiało?
Zdarzało się, że przez trzęsienie ziemi zapadały się w głębię jezior i mórz znaczne bardzo ziemie; lub czasem zapadały się całkowite góry,zastąpione jeziorem wybuchłem
natychmiast; albo zapadały się częściami same jeziora i morza. Niekiedy to igrzysko natury przerywa sobie całe warstwy ziemi i wydobywa się z iey podziemnego więzienia
rzucając z iey łona płomienie, piasek wapienny, kamienie i siarczyste ognie nieznośnego zapachu: otwory te zamykają się czasem na powrót natychmiast, czasem zaś otworami na
zawsze zostają.
Opis dwóch trzęsień ziemi które zniszczyły Lizbonę., w roku 1532 i 1755. Oba trzęsienia ziemi odczuwalne były na terenie całej Europy oraz Północnej Afryki. Ucierpiały także
Wyspy Azorskie oraz Południowa Ameryka. Podczas „plagi Lizbony zacząwszy od Kadyksu aż do Hamburga Ocean wzburzony został i bałwan jeden morski rzucił się w ówczas na
Hadyx z taką wściekłością i w tak ogromnej masie, że to miasto duże całe niemal zatopił i wpadł na powrót do morza.. Brzegi nawet Śródziemnego morza były w poruszeniu. Rzeki
Gwadalquivir, Tag, Dourol, Garonna i Wesel zostały wzdęte. Wybrzeże, które rozłącza Groeningę z Embden wdarło się tam także i wody jego utworzone są przez trzęsienie ziemi.”
W r. 1768 Ameryka cała przez trzęsienie ziemi z swey posady wzruszona została, lecz tego ląd nasz stały/Europa/ nie
uczuł bynajmniej. Muszle na górach niebieskich tam się znaydujące, i ślady morza na płaszczyznach, o których Acosta
wspomina, - dowodzą wielkie tameczne potopy, z których mieszkańcy pamiętają niektóre. Kości nawet które się tam
wykopują,zdają się być Hypopotamów czyli koni morskich...
ГУГЛ-ПЕРЕВОД:
Михал Попиэль «Диссертация об изменениях на земном шаре». 1829/1830
Автор пишет о том, что ось Земли двинулась на 2000 миль.
цитаты:
«... и здесь, в Польше мамонтовой кости и другие кости гигантского вида или Сибирского слона, которые являются важными свидетельствами того, что ось Земли изменилась против прежнего положения.
Мы сказали, что до изменения северные страны, даже сама Сибирь, когда-то были под горячей зоной».
По всей Европе известно, что половину Фрисландии поглотило море ».
«... в недавние времена моря Гарлема в Голландии были созданы» ...
«Когда-то великий город во Фрисландии Stawern затоплен океаном. Острова Боркум, Юст, Безе, Нордер, Най, Баттериж, Лангерож, Спикерож, Вангер, Сегелинек, Амеландт, Роттужи и многие другие - были, несомненно, материком, даже в 16 веке в районе села Mordik были видны 18 колоколен, выступавших во время отливов и долго выдерживавших все бури, но в конце концов разбитые бурными волнами.
Города Freius, Aigues Mortes, Ravene раньше были портами и останавливались в несколько раз. То же самое произошло с городами Дамиетта и Розетта внезапно отошедшими от моря. Города Александрия и Арль - некогда порты, сейчас далеко от моря.
Автор описывает (внезапное) наводнение побережий и постепенное падение морских вод (или повышение земель и морского дна). Ученые вели спор о том, является ли Скандинавия островом, считалось, что Балтийское море связано с Белым морем. Средиземное море поднялось и затопило Карфаген, а Каспийское море полно русел великих рек ...
Далее:
«Землетрясение в Америке продолжалось более года и ощущалось каждый день несколько раз. Его последствия иногда подталкивают морских кумиров на несколько миль, оставляя сухое дно моря». Такие события, несомненно, подняли поверхность с водами, которые не могли вернуться к их опоре, и сколько из провинций пришлось потерять в этих случаях?
Случилось так, что из-за землетрясения в глубины озер и морей погрузились очень большие земли; или иногда все горы рухнули, сменившись озером, которое я сразу же взорвался; или сами озера и моря опускались по частям. Иногда природные игры разрывают все слои земли и выходят из подземной тюрьмы, бросая раны, известняк, камни и серные огни с невыносимым запахом: эти дыры иногда закрываются немедленно, а иногда остаются навсегда.
Описание двух землетрясений, разрушивших Лиссабон, в 1532 и 1755 годах. Оба землетрясения ощущались по всей Европе и Северной Африке. Азорские острова и Южная Америка также пострадали. Во время «чумы Лиссабона», от Кадиса до Гамбурга, океан был взволнован, и один морской (удар) бросился на Кадикс с такой яростью и массой, что большой город почти утонул и вернулся к морю. Даже края Средиземного моря двигались. Реки Гвадалквивир, Тег, Дорол, Гаронна и Везель были раздуты. Побережье, которое отделяет Гронингу от Эмбдена, также разрушилось, и его воды образованы землетрясением».
В 1768 году Америка была потрясена землетрясением, но наш континент (Европа) этого не почувствовал. Раковины в горах небесных там и следы моря на поверхностях, о которых упоминает Акоста, - доказывают великие тамошние потопы, о которых некоторые жители помнят. Даже кости, которые откапывают там, кажется, Гипопотам или морские лошади...
МОЙ КОММЕНТАРИЙ:
Общие очертания наших выводов с этими совпадают целиком, вплоть до деталей. Наука вычеркнула эти выводы так же целиком. А напрасно; признавать и реальность именно такого прошлого, и факт умолчания придется - нравится это кому-то или нет.